In het stukje ‘Een holle of een bolle rug’ heb ik uitgelegd waarom je graag een paard traint met een bolle rug. De oefeningen focusten op gewicht op de rug, zonder druk op het hoofd (via een hoofdstel, met bit of bitloos, dat maakt voor dit verhaal niet uit). Tijdens het rijden wordt er vaak wel druk uitgeoefend op het hoofd. De neus wordt vaak in de richting van de borst geplaatst, waarbij de hals als het ware wordt opgerold.
Als de neus, ook al is het maar een beetje, in de richting van de borst wordt geplaatst, worden de halswervels als een harmonica in elkaar geschoven, zie afbeelding 1 hieronder. Als de neus richting de borst is, wordt de hals dus niet langer, zoals veel mensen denken, maar juist korter (opgerold)!
Doordat de halswervels in elkaar schuiven ontstaat er druk op de wervelkolom en in de meeste gevallen zal de wervelkolom die druk niet zelf kunnen absorberen. De druk zal dus wervel na wervel worden doorgegeven, totdat er ruimte is om de druk op te heffen. Als we het hoofd van het paard begrenzen, dan kan de druk niet weg naar de voorkant en zal deze op een andere plek gecompenseerd moeten worden.
Vaak zien we dat de druk als eerste gecompenseerd wordt bij de wervels tussen de schouderbladen. Deze zakken dan een beetje (zie bij E op de afbeelding hierboven) en maken de vorm van een U. Dit geeft een kettingreactie in het lijf van het paard. Doordat de wervels tussen de schouderbladen zakken, zal de schoft ook naar beneden zakken. Dit heeft tot gevolg dat de rug, ter hoogte van het zadel, hol getrokken wordt. De achterbenen kunnen immers niet korter worden om te kunnen compenseren voor de naar beneden gedrukte wervels achter het schouderblad. Sterker nog: het lendengebied (H) zal wat opbollen om te helpen compenseren voor de stand van de wervels tussen de schouderbladen. Hierdoor krijgt het paard een nog hollere rug.
En nu even terug naar ‘Een holle of een bolle rug’. Met de oefeningen in dat stuk hebben we ervaren dat het gemakkelijker is om gewicht te dragen met een bolle rug. Als de neus bij een doorsnee paard achter de loodlijn wordt geplaatst, is het effect een holle rug.
Nog even los van allerlei vervelende blessures die dergelijke training kan geven, is dit een van de redenen waarom ik paarden train met de intentie de neus voor de loodlijn te hebben. Dat een paard het moeilijk vindt om balans te vinden en de neus voor de loodlijn te plaatsen, en zichzelf dan een keer wat oprolt vind ik niet erg, zolang de ruiter maar de intentie heeft om de neus weer op of voor voor de loodlijn te krijgen.
